امروز 28 اکتبر روز جهانی مربی است و صحبت از آنانی است که بی چشم داشت کارهایی بزرگ انجام داده اند.
نگاهم به تقویم کاغذی روی میز خیره می شود ، ناخود آگاه روزهای رفته را در ذهن مرور می کنم . روزهایی مملو از غم و شادی ... روزهایی که یک به یک از پس هم در گذارند و تقویم 365 روزه ما را تشکیل می دهند. گاهی وقتا دلم برای زمان رفته تنگ می شود و گاهی بی تاب آمدن روزهای نیامده هستم . گاهی تشنه تراوش افکارم در غالب جوهر داخل خودکار بر روی کاغذ هستم تا خاطرات نایاب گذشته را برایم تداعی کند. من وجودم با اسم ناب او گره خورده .... با سایه سار امن مهر او بر سرم در زندگی پیوندی جاودانه دارد.... با اوکه  هرجایی و در هر مسابقه ای طعم برد و باخت را چشیدم با او قصه های تکرار نشدنی را یافتم....... دلم تنگ است .. دلم تنگ آن روزهای سالم و سرشار است.... دلم آن روزها را می خواهد که عاشقانه و بی بهانه  کنار او باشم و باز هیجان مسابقه را آزمون کنم ....باز دوباره برای برد بچنگم ....او که  به مانند پدر و مادرم برای من معلمی دلسوز بوده و هست....او که امروز اگر هرچه در تقویم ورزشی ام دارم از اوست... حس غنی ترین آدم دنیا را با خود به انتهای جاده تنهاییم می برم .... حیف که با او بودن  در زمان بکر کودکی ام را به یاد نمی آورم .... حیف که عقربه های ساعت را نمی توانم به عقب برگردانم ... حیف که فقط زمزمه ای از ترانه های بی بدیل قصه زندگی از او تنها در گوشم مانده .... آری دلم تنگ است ... دلم تنگ دست نوازش گر مربی ام  است ...همو  که هر طور که می خواهم او را تفسیر کنم  ، کلمات و واژه ها غریبی می کنند .... آهان .... داشتم از تقویم می گفتم و از روزی که به نام مقدس مربی  است ...مربی عزیزم روزت مبارک .........
روز مربی به تمامی مربیان جامعه  با احترام هندبال مبارک

*