روزهایی هست در زندگی ....روزهایی به اندوه ناتمام
روزهایی که چنان  افکارم  را در خود تنیده که تا مدتها برایم فکر سازی میکنند....
روزهایی که به قول سهراب چشمهایم را شستم و جور دیگر دیدم ...
روزهایی که خاطره نخستین دیدار را برایم تداعی می کند.... نخستین جستجو.....نخستین اعتبار...
روزهایی که غم و شادی را یکسان برایم به یادگار گذاشته....روزهایی از جنس رشادت ....
روزهایی هست در زندگی ....روزهایی گره خورده با شهادت .....
روزهایی که تمام ساعتهایش دلهره ، انتظار و دلواپسی بوده .... روزهایی چه بلند ....
روزهایی چه ناتمام .... روزهایی که هم شد خاطره نام سردار.....
روزهایی هست در زندگی ....
غصه نیامدن روزهایی که هنوز نیامده و قصه  پر رمز و راز روزهای رفته ....
قصه  روزهای کودکی ... روزهای جوانی .... قصه بادبادکهای به پرواز در آمده و نیامده ....
غصه دیر رسیدن روزهایی که انتظارش را داشتم ... غصه روزهای غم و اندوه فراغ عزیزان...
قصه تولد خوبیها .... قصه روزهای سرنوشت.... قصه آغاز غمها .....
روزهایی هست در زندگی ....
قصه روزهای  ... اصلا اینبار سمت نگاه را عوض کنیم ....و از شب های آن حرف بزنیم ....
شبهایی هست در زندگی ....
شبهایی که در ایوان خانه های قدیمی ستاره های تنهای آسمان را میشمردیم ....
شبهایی که قصه راز و نیاز را با خود در دل دارد.....
شبهایی که منتظر لیوان کوچک پر از آب بودیم تا عطش دیدن دوباره مادر بر بالین را با عطش وجود یکجا برطرف کنیم ....
شبهایی که بچه بودیم و نیاز را مادر با ناز تلفیق کرد و خوابمان برد.....
شبهایی که به اندازه هزار شب برایمان با ارزش است ....
شبهایی هست در زندگی .....شبی که درد در مغز استخوان هر ایرانی نفوذ کرد....
و آمد آن شبی که دست پلید همیشه  خون مردترین مرد تبار رستم را بر زمین ریخت.....
مردی بنام قاسم ....حاج قاسم.....سردار سلیمانی .....شهید همیشه سرافراز .....سردار دلها ...
اسوه ای که قامت او از حریم ایران و کهن دیار وطن حراست کرد....نامی که رفت تا ایران برای ابد بماند.....
شبهایی که همیشه در ظلمت نخواهد ماند......
شبهایی که در نیمه آن بزرگ مرد ایران زمین را از دست دادیم ....
آری شبهایی هست در زندگی .....
سردار همیشه ...مرد تمام ایرانی .....ایران نام تو را فراموش نخواهد کرد و مطمئن باش خون تو پایمال نخواهد شد.....

*