نگاهم به تقویم کاغذی روی میز خیره می شود ، ناخود آگاه روزهای رفته را در ذهن مرور می کنم . روزهایی مملو از غم و شادی ... روزهایی که یک به یک از پس هم در گذارند و تقویم 365 روزه ما را تشکیل می دهند. گاهی وقتا دلم برای زمان رفته تنگ می شود و گاهی بی تاب آمدن روزهای نیامده هستم . گاهی تشنه تراوش افکارم در غالب جوهر داخل خودکار بر روی کاغذ هستم تا خاطرات نایاب گذشته را برایم تداعی کند. من وجودم با اسم ناب او گره خورده .... با مهربانیها و نگاههای او در زندگی پیوندی جاودانه دارم....  با او که دوستی را تعریف دیگری داد...با اوکه نامش شد ترنم به دنیا آمدنش...با میلاد....میلادی که حس خوب دوستی و هم کلامی با او فقط و فقط صدای پای آب را در خشکسالی دشتهای دوستی به گوش هموار می ساخت...میلاد جان با توام ...و برای تو ....برای توکه عشق به خوبیها را به من آموختی .... دلم تنگ است ... دلم تنگ تقویمی است که در آن باز به اسم زیبای تو برخورد می کنم .دلم میخواهد نام زیبای تو را با اشک شادی تولدت عجین سازم....پسر دوست داشتنی هندبال ... پسر با معرفت  رسانه ...می خواهم امروز یعنی روز تولدت  از تو بگویم که بی خبر رفتی و تنهایمان گذاشتی میخواهم برای دلم همساز شوم  و معجونی برایش آماده کنم  تا آن را با عصاره دلتنگی ام همراه سازم و سربکشم به عشق تمام دورانی که دست در دستان تو روزگار را تا به امروز رساندم ...دوست خوبم ....مدیر لایق روابط عمومی هندبال .....پسر با احترام رسانه .....اکنون نزدیک به  چهار و اندی سال است در بین ما نیستی .....و امروز  روز تولدت .....آرام بخواب که روزگار مارا در دنیای ابدی به هم خواهد رساند.....
تولدت مبارک ....................
مهدی واعظی 
مدیر روابط عمومی فدراسیون هندبال

*